آموختن

روز جهانی دیابت؛ قاتلی که سالانه در سکوت بیش از ۴ میلیون نفر را می‌کشد

۱۴ نوامبر، روز جهانی دیابت است، روزی برای آگاهی‌رسانی درباره مرض قند یا دیابت که به "قاتل خاموش" نیز شهرت دارد.

سازمان ملل در سال ۲۰۰۶، این روز را که مصادف با تولد سِر فردریک بَنتینگ (Sir Frederick Banting)، یکی از کاشفان انسولین است، به عنوان روز جهانی دیابت معرفی کرد.

هدف سازمان ملل از معرفی این روز، افزایش آگاهی درباره این بیماری و همچنین ترغیب کشورهای عضو این سازمان برای تدوین قوانینی در راستای پیشگیری، درمان و رسیدگی بیشتر به این بیماری شیرین بوده است که می‌تواند منجر به تلخی‌های فراوانی در زندگی فرد مبتلا شود.

فدراسیون بین‌المللی دیابت می‌گوید در حال حاضر، ۴۶۳ میلیون نفر در جهان به دیابت مبتلا هستند که پیش‌بینی می‌شود این رقم تا ۲۵ سال دیگر (۲۰۴۵) به ۷۰۰ میلیون نفر برسد.

با سه برابر شدن تعداد مبتلایان در جهان طی ۲۰ سال گذشته، دیابت به یکی از مهم‌ترین معضلات سلامتی در قرن ۲۱ تبدیل شده است.

در حال حاضر، کشور چین، با بیش از ۱۱۶ میلیون دیابتی، بیشترین شمار مبتلا به این بیماری را دارد. پس از چین، هند با ۷۷ میلیون و آمریکا با ۳۱ میلیون مبتلا به دیابت در رتبه‌های دوم و سوم دنیا قرار دارند.

در ایران نزدیک به ۵.۵ میلیون نفر، در افغانستان ۱ میلیون نفر و در تاجیکستان حدود ۲۴۰ هزار نفر مبتلا هستند.

دیابت انواع مختلفی دارد اما طبق دسته‌بندی سازمان بهداشت جهانی، دیابت به دو نوع کلی تقسیم می‌شود:

-دیابت نوع ۱ که وابسته به انسولین است و زمانی رخ می‌دهد که پانکراس یا لوزالمعده که وظیفه تولید انسولین در بدن را به عهده دارد، در پی حمله سیستم ایمنی بدن، از تولید انسولین باز می‌ایستد.

- دیابت نوع ۲ که به انسولین وابسته نیست و لوزالمعده این بیماران همچنان انسولین تولید می‌کند اما سلول‌های بدن نسبت به جذب آن مقاوم می‌شوند.

دانشمندان هنوز موفق به یافتن دلیل ابتلا به دیابت نوع ۱ نشده‌اند اما دیابت نوع ۲ عمدتاً به دلیل کمبود فعالیت، رژیم غذایی نامناسب و چاقی مفرط اتفاق می‌افتد که در عمل می‌توان با کمی‌برنامه‌ریزی و تغییر روش زندگی، از وقوع آن جلوگیری کرد.

سازمان بهداشت جهانی در بیانیه امسال خود، کمبود دسترسی به انسولین را مانع اصلی در درمان و پیشگیری از مرگ زودرس در بیماران دیابتی عنوان کرده است.

فردریک بنتینگ، در سال ۱۹۲۲ به همراه چارلز بِست (Charles Best) موفق به کشف انسولین شدند، دارویی حیاتی برای بیماران دیابتی.

بنتینگ و بست، به دلیل این کشف‌شان، جایزه نوبل پزشکی سال ۱۹۲۳ را از آن خود کردند.

آقای بنتینگ در روند تحقیقاتش، در تلاش بود تا بتواند به انسولینی دست یابد که بدن انسان پذیرای آن باشد. او اولین بار، مقداری انسولین را از لوزالمعده یک سگ برداشت، اما با آزمایش‌های بیشتر در نهایت توانست انسولین مورد نیاز را از لوزالمعده گوساله تهیه کند. هنوز هم، به لطف تحقیقات او، برخی از انسولین‌های مورد استفاده افراد دیابتی، گرفته شده از حیواناتی چون گاو و خوک است.

به مرور زمان و با پژوهش‌های بیشتر در راستای تولید انسولینی مناسب‌تر برای انسان‌ها، در سال ۱۹۸۲، اولین انسولین انسانی به بازار آمد. این انسولین در فرآیندی شیمیایی در آزمایشگاه تولید شد و از آنجا که حساسیت‌های کمتری در بدن افراد ایجاد می‌کرد، نسبت به انسولین‌های حیوانی برتری داشت.

در هفته‌های گذشته، در پی کمیاب و حتی نایاب شدن انسولین در ایران، بسیاری از دیابتی‌های ساکن این کشور با استفاده از هشتگ #انسولین_نیست در شبکه‌های اجتماعی کارزاری به راه انداختند و از تجربیات خود و دشواری‌های دسترسی به انسولین در ایران گفتند.

برای اینکه دیابت، به سایر اندام‌های بدن آسیب نرساند، باید میزان قند خون را در حد معمول نگه داشت و برای رسیدن به این هدف، اول از همه باید به طور دائم قند خون را اندازه‌گیری کرد.

اولین دستگاه اندازه‌گیری قندخون، در دهه ۷۰ میلادی یعنی حدود ۵۰ سال پیش عرضه شد که دقت چندان خوبی نداشت.

اما به مرور زمان و پیشرفت تکنولوژی، دستگاه‌های تست قند خون، هم دقیق‌تر شدند و هم کوچکتر.

برای استفاده از این دستگاه‌ها، باید یک قطره از خون را بر روی یک نوار تست گذاشت تا دستگاه بعد از تحلیل نمونه، میزان قند خون را نشان دهد.

سال‌هاست که دستگاه‌های پیشرفته‌تری هم در این زمینه به بازار عرضه شده، سنسورهایی که بر روی بازوی بیمار دیابتی نصب می‌شود و قند خون فرد را در طول ۲۴ شبانه‌روز اندازه‌گیری می‌کند. برخی از این دستگاه‌ها حتی این قابلیت را دارند که پیش از افت خون، به فرد هشدار می‌دهند تا بتواند از افت قند خون و بیهوش شدن پیشگیری کند.

همزمان با کمبود انسولین در ایران، بیماران دیابتی با مشکل تهیه نوارهای تست قند خون هم رو‌به‌رو بودند.

دیابت از آنجا به "قاتل خاموش" شهرت دارد که در صورت عدم کنترل قند خون در افراد دیابتی، می‌تواند عواقبی تلخ و دردناک مثل از دست دادن بینایی، از کار افتادن کلیه، سکته قلبی و مغزی، به کما رفتن و حتی مرگ را در پی داشته باشد.

سالانه بیش از ۴ میلیون نفر در جهان به دنبال عوارض جانبی این بیماری جان خود را از دست می‌دهند.

روز جهانی دیابت؛ قاتلی که سالانه در سکوت بیش از ۴ میلیون نفر را می‌کشد

۱۴ نوامبر، روز جهانی دیابت است، روزی برای آگاهی‌رسانی درباره مرض قند یا دیابت که به "قاتل خاموش" نیز شهرت دارد.

سازمان ملل در سال ۲۰۰۶، این روز را که مصادف با تولد سِر فردریک بَنتینگ (Sir Frederick Banting)، یکی از کاشفان انسولین است، به عنوان روز جهانی دیابت معرفی کرد.

هدف سازمان ملل از معرفی این روز، افزایش آگاهی درباره این بیماری و همچنین ترغیب کشورهای عضو این سازمان برای تدوین قوانینی در راستای پیشگیری، درمان و رسیدگی بیشتر به این بیماری شیرین بوده است که می‌تواند منجر به تلخی‌های فراوانی در زندگی فرد مبتلا شود.

فدراسیون بین‌المللی دیابت می‌گوید در حال حاضر، ۴۶۳ میلیون نفر در جهان به دیابت مبتلا هستند که پیش‌بینی می‌شود این رقم تا ۲۵ سال دیگر (۲۰۴۵) به ۷۰۰ میلیون نفر برسد.

با سه برابر شدن تعداد مبتلایان در جهان طی ۲۰ سال گذشته، دیابت به یکی از مهم‌ترین معضلات سلامتی در قرن ۲۱ تبدیل شده است.

در حال حاضر، کشور چین، با بیش از ۱۱۶ میلیون دیابتی، بیشترین شمار مبتلا به این بیماری را دارد. پس از چین، هند با ۷۷ میلیون و آمریکا با ۳۱ میلیون مبتلا به دیابت در رتبه‌های دوم و سوم دنیا قرار دارند.

در ایران نزدیک به ۵.۵ میلیون نفر، در افغانستان ۱ میلیون نفر و در تاجیکستان حدود ۲۴۰ هزار نفر مبتلا هستند.

دیابت انواع مختلفی دارد اما طبق دسته‌بندی سازمان بهداشت جهانی، دیابت به دو نوع کلی تقسیم می‌شود:

-دیابت نوع ۱ که وابسته به انسولین است و زمانی رخ می‌دهد که پانکراس یا لوزالمعده که وظیفه تولید انسولین در بدن را به عهده دارد، در پی حمله سیستم ایمنی بدن، از تولید انسولین باز می‌ایستد.

- دیابت نوع ۲ که به انسولین وابسته نیست و لوزالمعده این بیماران همچنان انسولین تولید می‌کند اما سلول‌های بدن نسبت به جذب آن مقاوم می‌شوند.

دانشمندان هنوز موفق به یافتن دلیل ابتلا به دیابت نوع ۱ نشده‌اند اما دیابت نوع ۲ عمدتاً به دلیل کمبود فعالیت، رژیم غذایی نامناسب و چاقی مفرط اتفاق می‌افتد که در عمل می‌توان با کمی‌برنامه‌ریزی و تغییر روش زندگی، از وقوع آن جلوگیری کرد.

سازمان بهداشت جهانی در بیانیه امسال خود، کمبود دسترسی به انسولین را مانع اصلی در درمان و پیشگیری از مرگ زودرس در بیماران دیابتی عنوان کرده است.

فردریک بنتینگ، در سال ۱۹۲۲ به همراه چارلز بِست (Charles Best) موفق به کشف انسولین شدند، دارویی حیاتی برای بیماران دیابتی.

بنتینگ و بست، به دلیل این کشف‌شان، جایزه نوبل پزشکی سال ۱۹۲۳ را از آن خود کردند.

آقای بنتینگ در روند تحقیقاتش، در تلاش بود تا بتواند به انسولینی دست یابد که بدن انسان پذیرای آن باشد. او اولین بار، مقداری انسولین را از لوزالمعده یک سگ برداشت، اما با آزمایش‌های بیشتر در نهایت توانست انسولین مورد نیاز را از لوزالمعده گوساله تهیه کند. هنوز هم، به لطف تحقیقات او، برخی از انسولین‌های مورد استفاده افراد دیابتی، گرفته شده از حیواناتی چون گاو و خوک است.

به مرور زمان و با پژوهش‌های بیشتر در راستای تولید انسولینی مناسب‌تر برای انسان‌ها، در سال ۱۹۸۲، اولین انسولین انسانی به بازار آمد. این انسولین در فرآیندی شیمیایی در آزمایشگاه تولید شد و از آنجا که حساسیت‌های کمتری در بدن افراد ایجاد می‌کرد، نسبت به انسولین‌های حیوانی برتری داشت.

در هفته‌های گذشته، در پی کمیاب و حتی نایاب شدن انسولین در ایران، بسیاری از دیابتی‌های ساکن این کشور با استفاده از هشتگ #انسولین_نیست در شبکه‌های اجتماعی کارزاری به راه انداختند و از تجربیات خود و دشواری‌های دسترسی به انسولین در ایران گفتند.

برای اینکه دیابت، به سایر اندام‌های بدن آسیب نرساند، باید میزان قند خون را در حد معمول نگه داشت و برای رسیدن به این هدف، اول از همه باید به طور دائم قند خون را اندازه‌گیری کرد.

اولین دستگاه اندازه‌گیری قندخون، در دهه ۷۰ میلادی یعنی حدود ۵۰ سال پیش عرضه شد که دقت چندان خوبی نداشت.

اما به مرور زمان و پیشرفت تکنولوژی، دستگاه‌های تست قند خون، هم دقیق‌تر شدند و هم کوچکتر.

برای استفاده از این دستگاه‌ها، باید یک قطره از خون را بر روی یک نوار تست گذاشت تا دستگاه بعد از تحلیل نمونه، میزان قند خون را نشان دهد.

سال‌هاست که دستگاه‌های پیشرفته‌تری هم در این زمینه به بازار عرضه شده، سنسورهایی که بر روی بازوی بیمار دیابتی نصب می‌شود و قند خون فرد را در طول ۲۴ شبانه‌روز اندازه‌گیری می‌کند. برخی از این دستگاه‌ها حتی این قابلیت را دارند که پیش از افت خون، به فرد هشدار می‌دهند تا بتواند از افت قند خون و بیهوش شدن پیشگیری کند.

همزمان با کمبود انسولین در ایران، بیماران دیابتی با مشکل تهیه نوارهای تست قند خون هم رو‌به‌رو بودند.

دیابت از آنجا به "قاتل خاموش" شهرت دارد که در صورت عدم کنترل قند خون در افراد دیابتی، می‌تواند عواقبی تلخ و دردناک مثل از دست دادن بینایی، از کار افتادن کلیه، سکته قلبی و مغزی، به کما رفتن و حتی مرگ را در پی داشته باشد.

سالانه بیش از ۴ میلیون نفر در جهان به دنبال عوارض جانبی این بیماری جان خود را از دست می‌دهند.

روز جهانی دیابت؛ قاتلی که سالانه در سکوت بیش از ۴ میلیون نفر را می‌کشد

۱۴ نوامبر، روز جهانی دیابت است، روزی برای آگاهی‌رسانی درباره مرض قند یا دیابت که به "قاتل خاموش" نیز شهرت دارد.

سازمان ملل در سال ۲۰۰۶، این روز را که مصادف با تولد سِر فردریک بَنتینگ (Sir Frederick Banting)، یکی از کاشفان انسولین است، به عنوان روز جهانی دیابت معرفی کرد.

هدف سازمان ملل از معرفی این روز، افزایش آگاهی درباره این بیماری و همچنین ترغیب کشورهای عضو این سازمان برای تدوین قوانینی در راستای پیشگیری، درمان و رسیدگی بیشتر به این بیماری شیرین بوده است که می‌تواند منجر به تلخی‌های فراوانی در زندگی فرد مبتلا شود.

فدراسیون بین‌المللی دیابت می‌گوید در حال حاضر، ۴۶۳ میلیون نفر در جهان به دیابت مبتلا هستند که پیش‌بینی می‌شود این رقم تا ۲۵ سال دیگر (۲۰۴۵) به ۷۰۰ میلیون نفر برسد.

با سه برابر شدن تعداد مبتلایان در جهان طی ۲۰ سال گذشته، دیابت به یکی از مهم‌ترین معضلات سلامتی در قرن ۲۱ تبدیل شده است.

در حال حاضر، کشور چین، با بیش از ۱۱۶ میلیون دیابتی، بیشترین شمار مبتلا به این بیماری را دارد. پس از چین، هند با ۷۷ میلیون و آمریکا با ۳۱ میلیون مبتلا به دیابت در رتبه‌های دوم و سوم دنیا قرار دارند.

در ایران نزدیک به ۵.۵ میلیون نفر، در افغانستان ۱ میلیون نفر و در تاجیکستان حدود ۲۴۰ هزار نفر مبتلا هستند.

دیابت انواع مختلفی دارد اما طبق دسته‌بندی سازمان بهداشت جهانی، دیابت به دو نوع کلی تقسیم می‌شود:

-دیابت نوع ۱ که وابسته به انسولین است و زمانی رخ می‌دهد که پانکراس یا لوزالمعده که وظیفه تولید انسولین در بدن را به عهده دارد، در پی حمله سیستم ایمنی بدن، از تولید انسولین باز می‌ایستد.

- دیابت نوع ۲ که به انسولین وابسته نیست و لوزالمعده این بیماران همچنان انسولین تولید می‌کند اما سلول‌های بدن نسبت به جذب آن مقاوم می‌شوند.

دانشمندان هنوز موفق به یافتن دلیل ابتلا به دیابت نوع ۱ نشده‌اند اما دیابت نوع ۲ عمدتاً به دلیل کمبود فعالیت، رژیم غذایی نامناسب و چاقی مفرط اتفاق می‌افتد که در عمل می‌توان با کمی‌برنامه‌ریزی و تغییر روش زندگی، از وقوع آن جلوگیری کرد.

سازمان بهداشت جهانی در بیانیه امسال خود، کمبود دسترسی به انسولین را مانع اصلی در درمان و پیشگیری از مرگ زودرس در بیماران دیابتی عنوان کرده است.

فردریک بنتینگ، در سال ۱۹۲۲ به همراه چارلز بِست (Charles Best) موفق به کشف انسولین شدند، دارویی حیاتی برای بیماران دیابتی.

بنتینگ و بست، به دلیل این کشف‌شان، جایزه نوبل پزشکی سال ۱۹۲۳ را از آن خود کردند.

آقای بنتینگ در روند تحقیقاتش، در تلاش بود تا بتواند به انسولینی دست یابد که بدن انسان پذیرای آن باشد. او اولین بار، مقداری انسولین را از لوزالمعده یک سگ برداشت، اما با آزمایش‌های بیشتر در نهایت توانست انسولین مورد نیاز را از لوزالمعده گوساله تهیه کند. هنوز هم، به لطف تحقیقات او، برخی از انسولین‌های مورد استفاده افراد دیابتی، گرفته شده از حیواناتی چون گاو و خوک است.

به مرور زمان و با پژوهش‌های بیشتر در راستای تولید انسولینی مناسب‌تر برای انسان‌ها، در سال ۱۹۸۲، اولین انسولین انسانی به بازار آمد. این انسولین در فرآیندی شیمیایی در آزمایشگاه تولید شد و از آنجا که حساسیت‌های کمتری در بدن افراد ایجاد می‌کرد، نسبت به انسولین‌های حیوانی برتری داشت.

در هفته‌های گذشته، در پی کمیاب و حتی نایاب شدن انسولین در ایران، بسیاری از دیابتی‌های ساکن این کشور با استفاده از هشتگ #انسولین_نیست در شبکه‌های اجتماعی کارزاری به راه انداختند و از تجربیات خود و دشواری‌های دسترسی به انسولین در ایران گفتند.

برای اینکه دیابت، به سایر اندام‌های بدن آسیب نرساند، باید میزان قند خون را در حد معمول نگه داشت و برای رسیدن به این هدف، اول از همه باید به طور دائم قند خون را اندازه‌گیری کرد.

اولین دستگاه اندازه‌گیری قندخون، در دهه ۷۰ میلادی یعنی حدود ۵۰ سال پیش عرضه شد که دقت چندان خوبی نداشت.

اما به مرور زمان و پیشرفت تکنولوژی، دستگاه‌های تست قند خون، هم دقیق‌تر شدند و هم کوچکتر.

برای استفاده از این دستگاه‌ها، باید یک قطره از خون را بر روی یک نوار تست گذاشت تا دستگاه بعد از تحلیل نمونه، میزان قند خون را نشان دهد.

سال‌هاست که دستگاه‌های پیشرفته‌تری هم در این زمینه به بازار عرضه شده، سنسورهایی که بر روی بازوی بیمار دیابتی نصب می‌شود و قند خون فرد را در طول ۲۴ شبانه‌روز اندازه‌گیری می‌کند. برخی از این دستگاه‌ها حتی این قابلیت را دارند که پیش از افت خون، به فرد هشدار می‌دهند تا بتواند از افت قند خون و بیهوش شدن پیشگیری کند.

همزمان با کمبود انسولین در ایران، بیماران دیابتی با مشکل تهیه نوارهای تست قند خون هم رو‌به‌رو بودند.

دیابت از آنجا به "قاتل خاموش" شهرت دارد که در صورت عدم کنترل قند خون در افراد دیابتی، می‌تواند عواقبی تلخ و دردناک مثل از دست دادن بینایی، از کار افتادن کلیه، سکته قلبی و مغزی، به کما رفتن و حتی مرگ را در پی داشته باشد.

سالانه بیش از ۴ میلیون نفر در جهان به دنبال عوارض جانبی این بیماری جان خود را از دست می‌دهند.

روز جهانی دیابت؛ قاتلی که سالانه در سکوت بیش از ۴ میلیون نفر را می‌کشد

۱۴ نوامبر، روز جهانی دیابت است، روزی برای آگاهی‌رسانی درباره مرض قند یا دیابت که به "قاتل خاموش" نیز شهرت دارد.

سازمان ملل در سال ۲۰۰۶، این روز را که مصادف با تولد سِر فردریک بَنتینگ (Sir Frederick Banting)، یکی از کاشفان انسولین است، به عنوان روز جهانی دیابت معرفی کرد.

هدف سازمان ملل از معرفی این روز، افزایش آگاهی درباره این بیماری و همچنین ترغیب کشورهای عضو این سازمان برای تدوین قوانینی در راستای پیشگیری، درمان و رسیدگی بیشتر به این بیماری شیرین بوده است که می‌تواند منجر به تلخی‌های فراوانی در زندگی فرد مبتلا شود.

فدراسیون بین‌المللی دیابت می‌گوید در حال حاضر، ۴۶۳ میلیون نفر در جهان به دیابت مبتلا هستند که پیش‌بینی می‌شود این رقم تا ۲۵ سال دیگر (۲۰۴۵) به ۷۰۰ میلیون نفر برسد.

با سه برابر شدن تعداد مبتلایان در جهان طی ۲۰ سال گذشته، دیابت به یکی از مهم‌ترین معضلات سلامتی در قرن ۲۱ تبدیل شده است.

در حال حاضر، کشور چین، با بیش از ۱۱۶ میلیون دیابتی، بیشترین شمار مبتلا به این بیماری را دارد. پس از چین، هند با ۷۷ میلیون و آمریکا با ۳۱ میلیون مبتلا به دیابت در رتبه‌های دوم و سوم دنیا قرار دارند.

در ایران نزدیک به ۵.۵ میلیون نفر، در افغانستان ۱ میلیون نفر و در تاجیکستان حدود ۲۴۰ هزار نفر مبتلا هستند.

دیابت انواع مختلفی دارد اما طبق دسته‌بندی سازمان بهداشت جهانی، دیابت به دو نوع کلی تقسیم می‌شود:

-دیابت نوع ۱ که وابسته به انسولین است و زمانی رخ می‌دهد که پانکراس یا لوزالمعده که وظیفه تولید انسولین در بدن را به عهده دارد، در پی حمله سیستم ایمنی بدن، از تولید انسولین باز می‌ایستد.

- دیابت نوع ۲ که به انسولین وابسته نیست و لوزالمعده این بیماران همچنان انسولین تولید می‌کند اما سلول‌های بدن نسبت به جذب آن مقاوم می‌شوند.

دانشمندان هنوز موفق به یافتن دلیل ابتلا به دیابت نوع ۱ نشده‌اند اما دیابت نوع ۲ عمدتاً به دلیل کمبود فعالیت، رژیم غذایی نامناسب و چاقی مفرط اتفاق می‌افتد که در عمل می‌توان با کمی‌برنامه‌ریزی و تغییر روش زندگی، از وقوع آن جلوگیری کرد.

سازمان بهداشت جهانی در بیانیه امسال خود، کمبود دسترسی به انسولین را مانع اصلی در درمان و پیشگیری از مرگ زودرس در بیماران دیابتی عنوان کرده است.

فردریک بنتینگ، در سال ۱۹۲۲ به همراه چارلز بِست (Charles Best) موفق به کشف انسولین شدند، دارویی حیاتی برای بیماران دیابتی.

بنتینگ و بست، به دلیل این کشف‌شان، جایزه نوبل پزشکی سال ۱۹۲۳ را از آن خود کردند.

آقای بنتینگ در روند تحقیقاتش، در تلاش بود تا بتواند به انسولینی دست یابد که بدن انسان پذیرای آن باشد. او اولین بار، مقداری انسولین را از لوزالمعده یک سگ برداشت، اما با آزمایش‌های بیشتر در نهایت توانست انسولین مورد نیاز را از لوزالمعده گوساله تهیه کند. هنوز هم، به لطف تحقیقات او، برخی از انسولین‌های مورد استفاده افراد دیابتی، گرفته شده از حیواناتی چون گاو و خوک است.

به مرور زمان و با پژوهش‌های بیشتر در راستای تولید انسولینی مناسب‌تر برای انسان‌ها، در سال ۱۹۸۲، اولین انسولین انسانی به بازار آمد. این انسولین در فرآیندی شیمیایی در آزمایشگاه تولید شد و از آنجا که حساسیت‌های کمتری در بدن افراد ایجاد می‌کرد، نسبت به انسولین‌های حیوانی برتری داشت.

در هفته‌های گذشته، در پی کمیاب و حتی نایاب شدن انسولین در ایران، بسیاری از دیابتی‌های ساکن این کشور با استفاده از هشتگ #انسولین_نیست در شبکه‌های اجتماعی کارزاری به راه انداختند و از تجربیات خود و دشواری‌های دسترسی به انسولین در ایران گفتند.

برای اینکه دیابت، به سایر اندام‌های بدن آسیب نرساند، باید میزان قند خون را در حد معمول نگه داشت و برای رسیدن به این هدف، اول از همه باید به طور دائم قند خون را اندازه‌گیری کرد.

اولین دستگاه اندازه‌گیری قندخون، در دهه ۷۰ میلادی یعنی حدود ۵۰ سال پیش عرضه شد که دقت چندان خوبی نداشت.

اما به مرور زمان و پیشرفت تکنولوژی، دستگاه‌های تست قند خون، هم دقیق‌تر شدند و هم کوچکتر.

برای استفاده از این دستگاه‌ها، باید یک قطره از خون را بر روی یک نوار تست گذاشت تا دستگاه بعد از تحلیل نمونه، میزان قند خون را نشان دهد.

سال‌هاست که دستگاه‌های پیشرفته‌تری هم در این زمینه به بازار عرضه شده، سنسورهایی که بر روی بازوی بیمار دیابتی نصب می‌شود و قند خون فرد را در طول ۲۴ شبانه‌روز اندازه‌گیری می‌کند. برخی از این دستگاه‌ها حتی این قابلیت را دارند که پیش از افت خون، به فرد هشدار می‌دهند تا بتواند از افت قند خون و بیهوش شدن پیشگیری کند.

همزمان با کمبود انسولین در ایران، بیماران دیابتی با مشکل تهیه نوارهای تست قند خون هم رو‌به‌رو بودند.

دیابت از آنجا به "قاتل خاموش" شهرت دارد که در صورت عدم کنترل قند خون در افراد دیابتی، می‌تواند عواقبی تلخ و دردناک مثل از دست دادن بینایی، از کار افتادن کلیه، سکته قلبی و مغزی، به کما رفتن و حتی مرگ را در پی داشته باشد.

سالانه بیش از ۴ میلیون نفر در جهان به دنبال عوارض جانبی این بیماری جان خود را از دست می‌دهند.

توضیح تصویر،:جمجمه پارانتروپوس روباستوس دو میلیون ساله با چسباندن قطعات تکمیل شد

پژوهشگران استرالیایی می‌گویند کشف یک جمجمه دو میلیون ساله در آفریقای جنوبی شناخت بهتری از روند تکامل انسان به دست می‌دهد.

این جمجمه متعلق به یک پارانتروپوس روباستوس مذکر بود که از "عموزاده‌های" هومو ارکتوس است؛ گونه‌‌‌ای که تصور می‌شود از اجداد مستقیم انسان مدرن بوده باشد.

این دو گونه تقریبا در یک دوره زندگی می‌کردند، اما پارانتروپوس روباستوس زودتر منقرض شد.

محققان این کشف را هیجان آور خوانده اند.

دکتر انجلین لیس به بی بی سی گفت: "بیشتر رکوردهای فسیلی فقط شامل یک تک دندان می‌شود بنابراین پیدا کردن چنین نمونه‌‌‌ای واقعا نادر و خوش اقبالی است."

محققان از دانشگاه لا تروب ملبورن تکه‌های جمجمه را در سال ۲۰۱۸ در محوطه باستانی دریمولن در شمال ژوهانسبورگ کشف کردند.

این جمجمه درست چند متر آن طرف تر از نقطه‌‌‌ای که یک کودک هومو ارکتوس با قدمتی مشابه در سال ۲۰۱۵ کشف شد قرار داشت.

باستان شناسان با چند سال تلاش تکه‌های فسیل را به هم چسباندند و آن را تحلیل کردند. نتایج یافته‌های آنها روز سه شنبه در نشریه "نیچر، اکولوژی و تکامل" چاپ شد.

جسی مارتین از دیگر محققان این مطالعه به بی بی سی گفت که کار کردن با قطعات این فسیل مثل کار با "مقوای خیس" بود و اضافه کرد که او برای مکیدن آخرین ذرات خاک از آن از نی پلاستیکی استفاده کرد.

توضیح تصویر،:تکه‌های جمجمه سال ۲۰۱۸ در محوطه باستانی دریمولن در شمال ژوهانسبورگ کشف شد

"گونه‌های رقیب"

تصور می‌شود که سه هومینین (گونه‌های شبیه انسان) همزمان در آفریقای جنوبی رقیب هم بودند.

آقای مارتین می‌گوید که از این منظر، کشف این گونه از نمونه‌های نادر "تکامل خُرد" در داخل اصل و نسب انسانی است.

پارانتروپوس روباستوس دندان‌های بزرگ و مغز کوچکی داشت که آن را از هومو ارکتوس که مغز بزرگ و دندان‌های کوچکی داشت متمایز می‌کرد. تصور می‌شود که رژیم غذایی آن شامل خوردن گیاهان سفت مثل پوست درختان و ریشه‌های سطحی بوده باشد.

دکتر لیس می‌گوید: " پارانتروپوس روباستوس احتمالا در طول زمان طوری تکامل پیدا کرد که موقع گاز زدن و جویدن غذای سفت بتواند با کمک آرواره و دندانش نیروی شدیدتری وارد کند."

دانشمندان گفتند ممکن است مرطوب‌تر شدن محیط در اثر تغییر اقلیم باعث کمبود منابع غذایی برای اعضای این گونه شده باشد.

در همین حال هومو ارکتوس با دندان‌های کوچکتر احتمالا هم از گیاهان و هم گوشت تغذیه می‌کرده است.

دکتر لیس می‌گوید: "این دو گونه که تفاوت‌های خیلی زیادی داشتند... نمایندگان مسیرهای تکاملی واگرا هستند."

"هرچند ما نسلی هستیم که در نهایت جان به در برد، رکوردهای فسیلی نشان می‌دهد که دو میلیون سال قبل پارانتروپوس روباستوس حضور خیلی پررنگ تری از هومو ارکتوس در صحنه داشت."

توضیح تصویر،:کنار هم چیدن صحیح قطعات ۳۰۰ ساعت وقت برد

روز جهانی دیابت؛ قاتلی که سالانه در سکوت بیش از ۴ میلیون نفر را می‌کشد

۱۴ نوامبر، روز جهانی دیابت است، روزی برای آگاهی‌رسانی درباره مرض قند یا دیابت که به "قاتل خاموش" نیز شهرت دارد.

سازمان ملل در سال ۲۰۰۶، این روز را که مصادف با تولد سِر فردریک بَنتینگ (Sir Frederick Banting)، یکی از کاشفان انسولین است، به عنوان روز جهانی دیابت معرفی کرد.

هدف سازمان ملل از معرفی این روز، افزایش آگاهی درباره این بیماری و همچنین ترغیب کشورهای عضو این سازمان برای تدوین قوانینی در راستای پیشگیری، درمان و رسیدگی بیشتر به این بیماری شیرین بوده است که می‌تواند منجر به تلخی‌های فراوانی در زندگی فرد مبتلا شود.

فدراسیون بین‌المللی دیابت می‌گوید در حال حاضر، ۴۶۳ میلیون نفر در جهان به دیابت مبتلا هستند که پیش‌بینی می‌شود این رقم تا ۲۵ سال دیگر (۲۰۴۵) به ۷۰۰ میلیون نفر برسد.

با سه برابر شدن تعداد مبتلایان در جهان طی ۲۰ سال گذشته، دیابت به یکی از مهم‌ترین معضلات سلامتی در قرن ۲۱ تبدیل شده است.

در حال حاضر، کشور چین، با بیش از ۱۱۶ میلیون دیابتی، بیشترین شمار مبتلا به این بیماری را دارد. پس از چین، هند با ۷۷ میلیون و آمریکا با ۳۱ میلیون مبتلا به دیابت در رتبه‌های دوم و سوم دنیا قرار دارند.

در ایران نزدیک به ۵.۵ میلیون نفر، در افغانستان ۱ میلیون نفر و در تاجیکستان حدود ۲۴۰ هزار نفر مبتلا هستند.

دیابت انواع مختلفی دارد اما طبق دسته‌بندی سازمان بهداشت جهانی، دیابت به دو نوع کلی تقسیم می‌شود:

-دیابت نوع ۱ که وابسته به انسولین است و زمانی رخ می‌دهد که پانکراس یا لوزالمعده که وظیفه تولید انسولین در بدن را به عهده دارد، در پی حمله سیستم ایمنی بدن، از تولید انسولین باز می‌ایستد.

- دیابت نوع ۲ که به انسولین وابسته نیست و لوزالمعده این بیماران همچنان انسولین تولید می‌کند اما سلول‌های بدن نسبت به جذب آن مقاوم می‌شوند.

دانشمندان هنوز موفق به یافتن دلیل ابتلا به دیابت نوع ۱ نشده‌اند اما دیابت نوع ۲ عمدتاً به دلیل کمبود فعالیت، رژیم غذایی نامناسب و چاقی مفرط اتفاق می‌افتد که در عمل می‌توان با کمی‌برنامه‌ریزی و تغییر روش زندگی، از وقوع آن جلوگیری کرد.

سازمان بهداشت جهانی در بیانیه امسال خود، کمبود دسترسی به انسولین را مانع اصلی در درمان و پیشگیری از مرگ زودرس در بیماران دیابتی عنوان کرده است.

فردریک بنتینگ، در سال ۱۹۲۲ به همراه چارلز بِست (Charles Best) موفق به کشف انسولین شدند، دارویی حیاتی برای بیماران دیابتی.

بنتینگ و بست، به دلیل این کشف‌شان، جایزه نوبل پزشکی سال ۱۹۲۳ را از آن خود کردند.

آقای بنتینگ در روند تحقیقاتش، در تلاش بود تا بتواند به انسولینی دست یابد که بدن انسان پذیرای آن باشد. او اولین بار، مقداری انسولین را از لوزالمعده یک سگ برداشت، اما با آزمایش‌های بیشتر در نهایت توانست انسولین مورد نیاز را از لوزالمعده گوساله تهیه کند. هنوز هم، به لطف تحقیقات او، برخی از انسولین‌های مورد استفاده افراد دیابتی، گرفته شده از حیواناتی چون گاو و خوک است.

به مرور زمان و با پژوهش‌های بیشتر در راستای تولید انسولینی مناسب‌تر برای انسان‌ها، در سال ۱۹۸۲، اولین انسولین انسانی به بازار آمد. این انسولین در فرآیندی شیمیایی در آزمایشگاه تولید شد و از آنجا که حساسیت‌های کمتری در بدن افراد ایجاد می‌کرد، نسبت به انسولین‌های حیوانی برتری داشت.

در هفته‌های گذشته، در پی کمیاب و حتی نایاب شدن انسولین در ایران، بسیاری از دیابتی‌های ساکن این کشور با استفاده از هشتگ #انسولین_نیست در شبکه‌های اجتماعی کارزاری به راه انداختند و از تجربیات خود و دشواری‌های دسترسی به انسولین در ایران گفتند.

برای اینکه دیابت، به سایر اندام‌های بدن آسیب نرساند، باید میزان قند خون را در حد معمول نگه داشت و برای رسیدن به این هدف، اول از همه باید به طور دائم قند خون را اندازه‌گیری کرد.

اولین دستگاه اندازه‌گیری قندخون، در دهه ۷۰ میلادی یعنی حدود ۵۰ سال پیش عرضه شد که دقت چندان خوبی نداشت.

اما به مرور زمان و پیشرفت تکنولوژی، دستگاه‌های تست قند خون، هم دقیق‌تر شدند و هم کوچکتر.

برای استفاده از این دستگاه‌ها، باید یک قطره از خون را بر روی یک نوار تست گذاشت تا دستگاه بعد از تحلیل نمونه، میزان قند خون را نشان دهد.

سال‌هاست که دستگاه‌های پیشرفته‌تری هم در این زمینه به بازار عرضه شده، سنسورهایی که بر روی بازوی بیمار دیابتی نصب می‌شود و قند خون فرد را در طول ۲۴ شبانه‌روز اندازه‌گیری می‌کند. برخی از این دستگاه‌ها حتی این قابلیت را دارند که پیش از افت خون، به فرد هشدار می‌دهند تا بتواند از افت قند خون و بیهوش شدن پیشگیری کند.

همزمان با کمبود انسولین در ایران، بیماران دیابتی با مشکل تهیه نوارهای تست قند خون هم رو‌به‌رو بودند.

دیابت از آنجا به "قاتل خاموش" شهرت دارد که در صورت عدم کنترل قند خون در افراد دیابتی، می‌تواند عواقبی تلخ و دردناک مثل از دست دادن بینایی، از کار افتادن کلیه، سکته قلبی و مغزی، به کما رفتن و حتی مرگ را در پی داشته باشد.

سالانه بیش از ۴ میلیون نفر در جهان به دنبال عوارض جانبی این بیماری جان خود را از دست می‌دهند.

توضیح تصویر،:جمجمه پارانتروپوس روباستوس دو میلیون ساله با چسباندن قطعات تکمیل شد

پژوهشگران استرالیایی می‌گویند کشف یک جمجمه دو میلیون ساله در آفریقای جنوبی شناخت بهتری از روند تکامل انسان به دست می‌دهد.

این جمجمه متعلق به یک پارانتروپوس روباستوس مذکر بود که از "عموزاده‌های" هومو ارکتوس است؛ گونه‌‌‌ای که تصور می‌شود از اجداد مستقیم انسان مدرن بوده باشد.

این دو گونه تقریبا در یک دوره زندگی می‌کردند، اما پارانتروپوس روباستوس زودتر منقرض شد.

محققان این کشف را هیجان آور خوانده اند.

دکتر انجلین لیس به بی بی سی گفت: "بیشتر رکوردهای فسیلی فقط شامل یک تک دندان می‌شود بنابراین پیدا کردن چنین نمونه‌‌‌ای واقعا نادر و خوش اقبالی است."

محققان از دانشگاه لا تروب ملبورن تکه‌های جمجمه را در سال ۲۰۱۸ در محوطه باستانی دریمولن در شمال ژوهانسبورگ کشف کردند.

این جمجمه درست چند متر آن طرف تر از نقطه‌‌‌ای که یک کودک هومو ارکتوس با قدمتی مشابه در سال ۲۰۱۵ کشف شد قرار داشت.

باستان شناسان با چند سال تلاش تکه‌های فسیل را به هم چسباندند و آن را تحلیل کردند. نتایج یافته‌های آنها روز سه شنبه در نشریه "نیچر، اکولوژی و تکامل" چاپ شد.

جسی مارتین از دیگر محققان این مطالعه به بی بی سی گفت که کار کردن با قطعات این فسیل مثل کار با "مقوای خیس" بود و اضافه کرد که او برای مکیدن آخرین ذرات خاک از آن از نی پلاستیکی استفاده کرد.

توضیح تصویر،:تکه‌های جمجمه سال ۲۰۱۸ در محوطه باستانی دریمولن در شمال ژوهانسبورگ کشف شد

"گونه‌های رقیب"

تصور می‌شود که سه هومینین (گونه‌های شبیه انسان) همزمان در آفریقای جنوبی رقیب هم بودند.

آقای مارتین می‌گوید که از این منظر، کشف این گونه از نمونه‌های نادر "تکامل خُرد" در داخل اصل و نسب انسانی است.

پارانتروپوس روباستوس دندان‌های بزرگ و مغز کوچکی داشت که آن را از هومو ارکتوس که مغز بزرگ و دندان‌های کوچکی داشت متمایز می‌کرد. تصور می‌شود که رژیم غذایی آن شامل خوردن گیاهان سفت مثل پوست درختان و ریشه‌های سطحی بوده باشد.

دکتر لیس می‌گوید: " پارانتروپوس روباستوس احتمالا در طول زمان طوری تکامل پیدا کرد که موقع گاز زدن و جویدن غذای سفت بتواند با کمک آرواره و دندانش نیروی شدیدتری وارد کند."

دانشمندان گفتند ممکن است مرطوب‌تر شدن محیط در اثر تغییر اقلیم باعث کمبود منابع غذایی برای اعضای این گونه شده باشد.

در همین حال هومو ارکتوس با دندان‌های کوچکتر احتمالا هم از گیاهان و هم گوشت تغذیه می‌کرده است.

دکتر لیس می‌گوید: "این دو گونه که تفاوت‌های خیلی زیادی داشتند... نمایندگان مسیرهای تکاملی واگرا هستند."

"هرچند ما نسلی هستیم که در نهایت جان به در برد، رکوردهای فسیلی نشان می‌دهد که دو میلیون سال قبل پارانتروپوس روباستوس حضور خیلی پررنگ تری از هومو ارکتوس در صحنه داشت."

توضیح تصویر،:کنار هم چیدن صحیح قطعات ۳۰۰ ساعت وقت برد

تاکنون نقش و اهمیت فیبر سلولز برای داشتن یک روده سالم مشخص نبود. بسیاری از پستاندران قادر به شکستن سلولز نیستند. تحقیقات جدید بر روی موش‌ها از باکتری‌هایی ویژه و نقش آنها در پیشگیری از التهاب روده خبر می‌دهند.

تأثیر مفید سلولز بر سلامتی تا کنون برای دانشمندان یک معما بود. پستاندارانی که خوراک حاوی سلولز مصرف می‌کنند، میکروبیوتای بیشتری (میکروارگانسیم‌ها یا ریزسازواره‌ها در روده بزرگ) دارند، کمتر دچار عفونت و التهاب می‌شوند و به ندرت دچار بیماری‌ای می‌شوند که بسیار به ام‌اس شبیه است. اما چگونه و چرا این اتفاق می‌افتد، کاملا نامشخص است.

برخلاف نشخوارکنندگان، در پستانداران که دارای یک معده هستند، هنوز هیچ باکتری‌ روده پیدا نشده است که قادر به تجزیه سلولز و قابل استفاده کردن آن باشد. به عبارت دیگر دستگاه گوارش پستانداران (از جمله انسان) قادر به شکستن سلولز نیست. جانوران گیاهخوار اما می‌توانند سلولز را هضم کنند. برای نمونه با کمک باکتری‌های هوازی دستگاه گوارش و آزاد کردن آنزیمی‌خاص می‌توانند فیبرهای گیاهی را بشکنند و از مواد آن استفاده کنند.

یک گروه از پژوهشگران از چندین دانشگاه آلمان با تحقیقاتی گسترده اکنون پاسخی برای معمای ارتباط خوراک حاوی سلولز و کاهش بیماری و التهاب و عفونت یافته است.

این تیم به سرپرستی پرفسور اولریش اشتاین‌هوف از دانشگاه فیلیپس ماربورگ، رژیم‌های غذایی ویژه‌ای را بر روی موش‌ها امتحان کردند؛ رژیمی‌که یا اصلا حاوی فیبر نبود و یا اینکه تنها فیبری که داشت، سلولز بود.

قند، غذای باکتری‌ها

با این رژیم غذایی، پژوهشگران توانستند پی به این نکته ببرند که در کدام مواد باکتریایی وجود دارند که فقط با وجود سلولز تقویت و فعال می‌شوند. در ادامه پژوهش‌ها، به منظور بررسی تأثیرات سلولز، پژوهشگران این باکتری‌ها را مخصوصا به حیواناتی دادند که بدنشان فاقد این باکتری‌ها بود.

پژوهشگران می‌گویند، پس از این گام و سپس تجزیه و تحلیل آنزیم‌های میکروبی روده، توانسته‌اند نشان دهند که در روده بزرگ واقعا آنزیم‌های باکتریایی قادر به تجزیه سلولز و تبدیل آن به گلوکز هستند. آنها همچنین می‌گویند موفق شده‌اند نشان دهند که این مواد تأثیرات محافظتی به ویژه در مورد کولیت و التهاب دارند.

از قندی که در سلولز تجزیه می‌شود، باکتری‌ها به عنوان منبع غذایی استفاده می‌کنند. این مرحله ظاهرا سهم تعیین‌کننده‌ای در ایجاد یک فلور روده بالغ و غنی با تنوع باکتریایی بالا دارد.

پژوهشگران همچنین می‌گویند، موفق شده‌اند در آزمایش‌هایشان بر روی موش‌ها نشان دهند که تغذیه حاوی سلولز برخلاف تغذیه و رژیم غذایی فاقد سلولز، باعث افزایش تنوع باکتری‌ها می‌شود.

ژن‌های مهم فعال می‌شوند

از قندی که از طریق تجزیه سلولز آزاد می‌شود، یک باکتری دیگر هم سود می‌برد، این باکتری Alistipes Finegoldii نام دارد. این باکتری می‌تواند بعدا به نوبه خود سلولز را تجزیه کند و ظاهرا باعث کاهش مواد عفونی و التهاب‌دهنده می‌شود.

اگر در رژیم غذایی سلولزی وجود نداشته باشد، هیچ اثری هم از این باکتری نخواهد بود. در این صورت در روده، تجمع سلول‌های لنفوسیت تی بالا می‌رود. سلولز از طریق سلول‌های بافت پوششی که دیواره‌های داخلی روده را پوشانده هم نقش ضدالتهابی ایفا می‌کند.

رژیم غذایی حاوی سلولز با کمک باکتری‌هایی خاص باعث می‌شود که برخی ژن‌های سلول‌های بافت پوششی به طور هدفمند فعال شوند.

در این جا هم باکتری Alistipes Finegoldii نقش تعیین‌کننده‌ای ایفا می‌کند. این باکتری باعث می‌شود که ژن‌های سلول‌های بافت پوششی، پروتیینی را فعال کنند که اثر ضدالتهابی دارد.

جلوگیری از واکنش عفونی و التهابی

تأثیر این پپتید ضدمیکروبی این است که از تماس مستقیم فلور روده با سلول‌های بافت پوششی روده جلوگیری می‌کند و به این ترتیب جلوی واکنش التهابی گرفته می‌شود.

دیگر تحقیقات هم نشان داده‌اند که حیواناتی که در آنها این پپتید غیرفعال می‌شود، به یکباره دچار التهاب و عفونت در روده می‌شوند.

این آزمایش‌ها نشان می‌دهند که چگونه سلولز به جلوگیری از التهاب و عفونت کمک می‌کند و می‌تواند مانع بروز بیماری‌های گوناگون شود و همچنین نشان می‌دهند که بدن پستانداران با تنها یک معده، در مقایسه با نشخوارکنندگان راه دیگری برای استفاده از سلولز یافته است.

توضیح تصویر،:جمجمه پارانتروپوس روباستوس دو میلیون ساله با چسباندن قطعات تکمیل شد

پژوهشگران استرالیایی می‌گویند کشف یک جمجمه دو میلیون ساله در آفریقای جنوبی شناخت بهتری از روند تکامل انسان به دست می‌دهد.

این جمجمه متعلق به یک پارانتروپوس روباستوس مذکر بود که از "عموزاده‌های" هومو ارکتوس است؛ گونه‌‌‌ای که تصور می‌شود از اجداد مستقیم انسان مدرن بوده باشد.

این دو گونه تقریبا در یک دوره زندگی می‌کردند، اما پارانتروپوس روباستوس زودتر منقرض شد.

محققان این کشف را هیجان آور خوانده اند.

دکتر انجلین لیس به بی بی سی گفت: "بیشتر رکوردهای فسیلی فقط شامل یک تک دندان می‌شود بنابراین پیدا کردن چنین نمونه‌‌‌ای واقعا نادر و خوش اقبالی است."

محققان از دانشگاه لا تروب ملبورن تکه‌های جمجمه را در سال ۲۰۱۸ در محوطه باستانی دریمولن در شمال ژوهانسبورگ کشف کردند.

این جمجمه درست چند متر آن طرف تر از نقطه‌‌‌ای که یک کودک هومو ارکتوس با قدمتی مشابه در سال ۲۰۱۵ کشف شد قرار داشت.

باستان شناسان با چند سال تلاش تکه‌های فسیل را به هم چسباندند و آن را تحلیل کردند. نتایج یافته‌های آنها روز سه شنبه در نشریه "نیچر، اکولوژی و تکامل" چاپ شد.

جسی مارتین از دیگر محققان این مطالعه به بی بی سی گفت که کار کردن با قطعات این فسیل مثل کار با "مقوای خیس" بود و اضافه کرد که او برای مکیدن آخرین ذرات خاک از آن از نی پلاستیکی استفاده کرد.

توضیح تصویر،:تکه‌های جمجمه سال ۲۰۱۸ در محوطه باستانی دریمولن در شمال ژوهانسبورگ کشف شد

"گونه‌های رقیب"

تصور می‌شود که سه هومینین (گونه‌های شبیه انسان) همزمان در آفریقای جنوبی رقیب هم بودند.

آقای مارتین می‌گوید که از این منظر، کشف این گونه از نمونه‌های نادر "تکامل خُرد" در داخل اصل و نسب انسانی است.

پارانتروپوس روباستوس دندان‌های بزرگ و مغز کوچکی داشت که آن را از هومو ارکتوس که مغز بزرگ و دندان‌های کوچکی داشت متمایز می‌کرد. تصور می‌شود که رژیم غذایی آن شامل خوردن گیاهان سفت مثل پوست درختان و ریشه‌های سطحی بوده باشد.

دکتر لیس می‌گوید: " پارانتروپوس روباستوس احتمالا در طول زمان طوری تکامل پیدا کرد که موقع گاز زدن و جویدن غذای سفت بتواند با کمک آرواره و دندانش نیروی شدیدتری وارد کند."

دانشمندان گفتند ممکن است مرطوب‌تر شدن محیط در اثر تغییر اقلیم باعث کمبود منابع غذایی برای اعضای این گونه شده باشد.

در همین حال هومو ارکتوس با دندان‌های کوچکتر احتمالا هم از گیاهان و هم گوشت تغذیه می‌کرده است.

دکتر لیس می‌گوید: "این دو گونه که تفاوت‌های خیلی زیادی داشتند... نمایندگان مسیرهای تکاملی واگرا هستند."

"هرچند ما نسلی هستیم که در نهایت جان به در برد، رکوردهای فسیلی نشان می‌دهد که دو میلیون سال قبل پارانتروپوس روباستوس حضور خیلی پررنگ تری از هومو ارکتوس در صحنه داشت."

توضیح تصویر،:کنار هم چیدن صحیح قطعات ۳۰۰ ساعت وقت برد